Η Susan Moxley μεγάλωσε στη Νότια Αφρική και ήρθε στην Ευρώπη προς τα τέλη της δεκαετίας του ’70 για να συνεχίσει τις σπουδές της στις Καλές Τέχνες.
Επισκέφθηκε για πρώτη φορά τα Κύθηρα το 1980 και από τότε συλλέγει χειροποίητα υφάσματα και νήματα, υλικά «που με την πατίνα του χρόνου εντυπωμένη επάνω τους μαρτυρούν την ιστορία του τόπου, τη λιτότητα που χαρακτήριζε τις παλαιότερες εποχές, τότε που ο κόσμος εκτιμούσε διαφορετικά την αξία των πραγμάτων». Σε μια από τις αναζητήσεις τέτοιου υλικού, βρήκε ένα παλιό σακί από λινάτσα, φθαρμένο από τη χρήση και επιδιορθωμένο με μπαλώματα από άλλα ρούχα. Αυτός ο σάκος είχε μια λειτουργική ομορφιά, με «ιστορικές επιστρώσεις» και αναφορές στο παρελθόν και αυτό αποτέλεσε τη βασική έμπνευση για να δουλέψει με τα υφάσματα.
Μιλώντας για την έκθεσή της η καλλιτέχνιδα περιγράφει:
«Έχω κάνει μια σειρά από «κεντητούς πίνακες» χρησιμοποιώντας συλλεγμένα -μέσα στα χρόνια- υφάσματα. Τα ανάγλυφα έργα τέχνης έχουν μια ευθραυστότητα. Χρησιμοποιώ τις ίδιες μεθόδους ραφής και επιδιόρθωσης, που βρήκα στα υφάσματα, τους δίνω νέα μορφή αλλά και μεταφέρω τις παλιές αφηγήσεις στο παρόν, έχοντας πάντα επίγνωση και σεβασμό για τις γυναίκες που τα δούλεψαν αρχικά».
«Γράμματα από ένα νησί» ονομάζεται μια σειρά έργων μικτής τεχνικής: εγκαυστική, γραφίτης και κολάζ από κομμάτια παλαιών χαρτιών και γραμμάτων από το νησί των Κυθήρων. Όπως και στη σειρά με τα υφάσματα, η σειρά των κολάζ λειτουργεί σαν παλίμψηστο ιστορίας και ιστοριών.
Και στις δυο ενότητες η καλλιτέχνης εξετάζει την έννοια της αξίας ενός αντικειμένου, από τη λειτουργικότητα στην απόρριψη και τελικά στην ανάδειξη σε έργο τέχνης.
