Χρόνους και χρόνους κολυμπάω,
πού να 'ναι η αγάπη για να πάω.
Έφαγε η θάλασσα το βράχο
κι έμεινε το νησί μονάχο.
Ζώντας σε ένα νησί που περιστοιχίζεται από βράχια, μου έγινε εμμονή η παρατήρησή τους. Ο βράχος για εμένα είναι σύμβολο σταθερότητας και ψυχικής αντοχής. Ύφαλοι και σκόπελοι οι φίλοι μου, ακίνητοι μάρτυρες μέσα στον χρόνο από την αρχή της δημιουργίας αυτού του κόσμου. Σε δρώμενα και στιγμιότυπα καταγράφουν ζωές και συναισθήματα, αλλαγές, συνομιλούν με το νερό και αφήνουν τις ψυχές και τα πουλιά να ξεκουραστούν πάνω τους. Φυσικά μνημεία αγέρωχα στέκουν. Έτσι κι εγώ πήρα βράχο βράχο τον καημό μου και τον αποτύπωσα στα έργα μου.
-Δροσιά Τσέρη