Ένα φωτεινό λευκό φως.
Κατά τη διάρκεια της έκθεσής μου το περασμένο καλοκαίρι στη γκαλερί follow your art στο Καψάλι, περνούσα τα περισσότερα βράδια στο χώρο της γκαλερί για να γνωρίζω από κοντά τους επισκέπτες. Μου αρέσει να είμαι παρών και να μιλάω με το κοινό. Δεν έχω τίποτα να κρύψω, κανένα μυστικό.
Μέσα στην ημέρα περιπλανιόμουν στην ευρύτερη περιοχή με το σκαμπό και τον εξοπλισμό μου και ζωγράφιζα ό,τι έβλεπα, συχνά σε ήσυχα μέρη, όχι πολύ μακριά από τα μέρη όπου συχνάζουν οι περισσότεροι τουρίστες. Σχεδόν πάντα έφτανε στα αυτιά μου ο απόηχος από τις ταβέρνες και τους λουόμενους στην ακροθαλασσιά.
Ίσως να σας έρχεται στο μυαλό το δυνατό φως που αντανακλάται από τους λευκούς τοίχους που λάμπουν όταν κάποιος ζωγραφίζει με ακουαρέλες, καθώς σε αυτή την τεχνική δεν χρησιμοποιείται λευκό χρώμα. Το πιο φωτεινό πράγμα είναι το ίδιο το χαρτί, επομένως πρέπει κανείς με οικονομία να διαχειριστεί το διαθέσιμο φως.
Βρήκα γαλήνη και ησυχία σε πολλά από τα μικρά ξωκλήσια που είναι διάσπαρτα γύρω από το Καψάλι κρεμασμένα από τα βράχια, αλλά και στη σκιά που προσέφεραν οι πευκώνες, παρακολουθώντας από μακριά τις δραστηριότητες των παραθεριστών ανάμεσα σε ομπρέλες και ξαπλώστρες. Έξω στη θάλασσα, ο φάρος στεκόταν σαν φύλακας ενάντια στον όλο και πιο ταραχώδη κόσμο των αρχών Οκτωβρίου 2023.
Έχω ταξιδέψει πολύ καιρό για να βιώσω το φως και τη ζεστασιά της Μεσογείου. Και είμαι εδώ, με μερικές από τις υδατογραφίες αυτής της περιόδου, που νομίζω ότι θα άξιζε να δείτε.
Ας υπάρξει λοιπόν φως.
Peter Sternäng
