Με αφορμή την έκθεση με το γενικό τίτλο «Αλληλουχίες» η γκαλερί follow your art προσκαλεί ένα καταξιωμένο καλλιτέχνη και ταυτόχρονα του αναθέτει να συστήσει δύο νεότερους ανερχόμενους εικαστικούς. Τα κριτήρια με τα οποία επιλέγονται οι νεότεροι στο χώρο καλλιτέχνες είναι εντελώς προσωπικά και μπορεί να βασίζονται σε κοινό τόπο και εικαστική προσέγγιση, την αγάπη για το ίδιο μέσο έκφρασης ή αντιθέτως στη διαφορετική προσέγγιση και στο διάλογο που μπορεί να προκύπτει εξ αυτής. Ο συγκερασμός των εικαστικών προτάσεων θα οδηγεί κάθε φορά σε ένα μοναδικό εικαστικό αποτέλεσμα.
Το θεσμό εγκαινιάζει το καλοκαίρι του 2023, ο ζωγράφος Στέφανος Ρόκος, με τις εικαστικούς Σοφία Ροζάκη και Κλεοπάτρα Τσαλή. Στο έργο των τριών καλλιτεχνών μπορεί να παρατηρηθεί ως κοινή θεματολογία ο άνθρωπος και η φύση με μια σουρεαλιστική προσέγγιση. Και οι τρεις έχουν λεπτομερή γραφή, λεπτεπίλεπτες γραμμές και υποδόριο χιούμορ με σαφή αυτονομία στην απόδοση και τις προθέσεις.
«Η πρόσκληση της Γεωργίας Τσέρη να εγκαινιάσω τη νέα ενότητα εκθέσεων της γκαλερί υπό τον ενιαίο τίτλο «Αλληλουχίες», παρουσιάζοντας, μαζί με δύο πρόσφατα έργα μου, έργα της επιλογής μου από νεότερους στον χώρο εικαστικούς ομολογώ πως δε με δυσκόλεψε. Τη δουλειά της Κλεοπάτρας Τσαλή και της Σοφίας Ροζάκη την παρακολουθώ πολλά χρόνια, με την ίδια έκπληξη και θαυμασμό που αντιμετωπίζω κάθε καλλιτέχνη ο οποίος μου ανατρέπει τον τρόπο με τον οποίο διαβάζω μια εικόνα. Τα κοινά στοιχεία που εντοπίζω στην αισθητική μας είναι πιο βαθιά από τις κοινές επιρροές και αναφορές. Και στις δύο καλλιτέχνιδες υπάρχουν έμφυτα τα συστατικά για τα οποία παλεύω σε όλη μου την πορεία μέσα από τη ζωγραφική μου: μια ανεξάντλητη όρεξη για δημιουργία, ρηξικέλευθες ιδέες, τη δεύτερη ανάγνωση, και μια προσήλωση στην ουσία της λεπτομέρειας. Είμαι περήφανος που θα παρουσιάσω στο κοινό κάποια χαρακτηριστικά τους έργα, αλλά και χαρούμενος που τα ίδια τα έργα μας, σαν μια ιδιόμορφη παρέα, θα περάσουν δέκα μέρες μαζί, αναρτημένα στον χώρο της γκαλερί, συνομιλώντας ακατάπαυστα και αναλύοντας οτιδήποτε ενδιαφέρον ή μη συμβαίνει στη ζωή τους».
Στέφανος Ρόκος
«Μέσα από τη δουλειά μου προσπαθώ να ψηλαφίσω τις πολυπλοκότητες της ταυτότητας, ως μία συνθήκη ρευστή και διαρκώς μεταβαλλόμενη, διερευνώντας έννοιες όπως η μνήμη, το τραύμα, η επιθυμία και η σεξουαλικότητα. Εκκινώντας από αυτή τη σκοπιά, τα έργα μου χαρακτηρίζονται από το στοιχείο της αφήγησης, μίας αφήγησης μη γραμμικής και άχρονης, στην οποία πρωταγωνιστικό ρόλο έχει η ενσώματη εμπειρία. Στη συνάντηση της δουλειάς μου με αυτή του Στέφανου και της Κλεοπάτρας, οι συγγένειες μεταξύ των τριών γίνονται αισθητές με την πρώτη ματιά. Αυτή η αίσθηση ότι δεν παρακολουθείς μία στατική εικόνα, αλλά μία ιστορία σε εξέλιξη. Σώματα ανθρώπινα και μη, υβριδικά, συναντιούνται και αλληλεπιδρούν σε περιβάλλοντα που ακροβατούν μεταξύ πραγματικού και ονειρικού, οικείου και ανοίκειου. Τρεις διαφορετικές οπτικές γλώσσες με κοινά μοτίβα, δουλεμένες με ευαίσθητες χειρονομίες που φέρουν έντονους συμβολισμούς, δημιουργούν εικόνες που παρά τη φαινομενική τους ηρεμία, κρύβουν μία υποδόρια ένταση. Ο καλλιτεχνικός διάλογος που ξεκινάει με αυτή την έκθεση με συγκινεί ιδιαίτερα και πιστεύω πως μπορεί να δώσει ζωή σε νέες κοινές δημιουργικές διαδρομές».
Σοφία Ροζάκη
«Το σύνολο της εικαστικής μου πρακτικής διερευνά τους τόπους και τρόπους περιπλάνησης, προσωρινής εγκατάστασης, νομαδισμού και κατ’ επέκταση τη σχέση με το περιβάλλον, καθώς και θέματα συμβίωσης. Προσεγγίζοντας την κινητικότητα ως τρόπο αναζήτησης της ταυτότητας και συνεχούς επαναπροσδιορισμού της, θα ήθελα τα έργα μου να λειτουργούν ως ερευνητικοί σταθμοί, διασπείροντας ίχνη σε έναν νοητό χάρτη διαρκών μετακινήσεων. Το αποτύπωμα και η αναπαραγωγή του, οι υλικότητες που φέρουν γήινα χαρακτηριστικά, οι αντιθέσεις, η φαινομενική δομική αναρχία, το λάθος, το παιχνίδι της φανέρωσης και της απόκρυψης, ο φλοιός και ο πυρήνας των λαχανικών, τα υπολείμματα τροφής, τα ίχνη λουλουδιών, ο τρόμος που γίνεται γιορτή, είναι μόνο μερικά από τα στοιχεία που αισθάνομαι ότι με συνδέουν με την δουλειά του Στέφανου και της Σοφίας. Με ενθουσιάζει ήδη η προοπτική της συνύπαρξης των έργων μας και, μέσα από αυτήν, η ενδεχόμενη ανάδυση νέων συνδέσμων μεταξύ μας».
Κλεοπάτρα Τσαλή
