Διανύουμε μία εποχή, στην οποία η οικονομική και κοινωνικοπολιτική κρίση αποκαλύπτεται ποικιλοτρόπως και επηρεάζει τον σύγχρονο άνθρωπο σε όλα τα επίπεδα. Η ανεξέλεγκτη χρήση της τεχνολογίας και κυρίως η κυριαρχία της εικονικής πραγματικότητας (ακόμα και στο κομμάτι των ανθρωπίνων σχέσεων) απειλεί τη συναισθηματική και νοητική σταθερότητα του ατόμου και οδηγεί στην παθητικότητα. Η τυποποίηση και μαζικοποίηση έχει προκαλέσει την ομογενοποίηση του κόσμου, με κίνδυνο την εξομοίωση των ψυχών, τον περιορισμό της ελεύθερης σκέψης και τη μετατροπή της ανθρώπινης ύπαρξης σε μηχανή.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, η προσέγγιση πολλών σύγχρονων καλλιτεχνών, όπως στην περίπτωση του Άγγελου Αντωνόπουλου, της Μπέττυ Ζέρβα, της Μαρίνας Κροντηρά, της Αλίκης Ρήγου και του Δημήτρη Σκουρογιάννη, μπορεί να φαντάζει ντεμοντέ καθώς τείνουν να μη ακολουθούν το κατεστημένο. Δημιουργούν υπερασπιζόμενοι και υπερασπιζόμενες την προσωπική τους ελευθερία έκφρασης καθώς το έργο τους δεν αποτελεί απλά ένα αντικείμενο ή ένα υποκατάστατο αντικειμένου. Εκφράζει τη σχέση τους με τα υλικά που χρησιμοποιούν, τη φόρμα και τις μορφές που διαμορφώνουν για να δημιουργήσουν το προσωπικό τους λεξιλόγιο. Το τελικό αποτέλεσμα που παρουσιάζεται στον θεατή αποτελεί μια ξεχωριστή πραγματικότητα μέσα στην οποία συνυπάρχει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, η φαντασία και η κατάθεση της ψυχής των καλλιτεχνών μαζί με την προσωπική τους ματιά για τον κόσμο.
Οι ιστορίες που φέρνουν στο προσκήνιο –οι οποίες αγγίζουν τα διαχρονικά και βαθιά ζητήματα που απασχολούν τον άνθρωπο ή που θα έπρεπε να τον απασχολούν– και η ενασχόλησή τους με υλικά για τη δημιουργία των έργων τους ίσως φαντάζουν ντεμοντέ στις μέρες μας. Η προσφυγή τους όμως στη φαντασία, η οποία παίρνει σάρκα και οστά στο κάθε έργο, αποτελεί ταυτόχρονα μία ζώνη μοναξιάς και σύνδεσης με τον κόσμο. Ανακαλύπτουν τη θέση τους και την κατεύθυνση τους μέσα στον χαοτικό κόσμο που τους περιβάλλει, ενώ παράλληλα ενεργοποιούν ξεχωριστές σκέψεις, ερωτήματα συναισθήματα, αναμνήσεις και προσδοκίεςς στους θεατές. Με τα έργα τους, μπορούμε ταυτόχρονα να ξεφύγουμε από την πραγματικότητα και να έρθουμε κοντά σε αυτήν και στις «ντεμοντέ» ιστορίες της, έτσι ώστε να «τραπούμε σε φυγή» εντός μας, να σώσουμε την ατομικότητά μας και να ανακαλύψουμε τα εφόδια που θα μας στηρίξουν στο μέλλον.
Στρατής Πανταζής
Επιμελητής και Ιστορικός Τέχνης
Καλλιτέχνες: Άγγελος Αντωνόπουλος, Μπέττυ Ζέρβα, Μαρίνα Κροντηρά, Αλίκη Ρήγου και Δημήτρης Σκουρογιάννης
